Santiago de Cuba

4.45 de wekker gaat, dit is gelukkig de laatste keer dat de wekker zo vroeg gaat. Om 5.15 staat de taxi voor de deur om ons naar het busstation te brengen. Het is als het goed is dezelfde taxichauffeur als die ons vanaf het busstation naar de casa heeft gebracht. Was best een gezellige kerel, die onderweg van alles te vertellen had. Het licht gaat aan bij de eigenaar van de casa, ook hij komt met een slaperig gezicht naar buiten, jeetje wat vroeg! We betalen voor het ontbijt en ondertussen komt ook de taxi voorrijden. We nemen afscheid van de eigenaar en stappen in. De taxichauffeur heeft er al zin in, want de salsa muziek speelt alweer luid door de boxen in de auto. Ach we zijn meteen goed wakker. Na een kleine 20 minuten komen we aan bij het busstation, we zoeken naar het kantoor van Viazul. Ok gevonden, alle gordijnen etc zijn dicht maar dat we zij ondertussen gewend, je moet gewoon naar binnen lopen, dat doe ik dus ook. Achter een bureau zit een dame die niet al te vrolijk kijkt, dat kan ik me voorstellen op dit tijdstip. Ik geef de bevestiging van onze buskaartjes, ik begrijp uit haar verhaal dat ze nog niet kan printen dus we kunnen geowon buiten even wachten. Het is toch al vrij druk bij het busstation, maar alleen met Cubanen, geen toerist te zien. Op een gegeven moment komt de dame van Viazul met onze bevestiging met een stempel en krabbeltje erop, het lijkt alsof het printen niet is gelukt en dit ons kaartje moet voorstellen, ook goed. De bus gaat om 6.40, er wordt van alles omgeroepen en overal staan continue mensen op. Wij kunnen er niets van volgen, maar hebben ook nog geen bus van Viazul voorbij zien komen. We komen erachter dat een Cubaanse vrouw die bij ons in de buurt staat ook met de Viazul bus naar Santiago gaat, die houden we maar in de gaten. We vangen op dat de bus over ongeveer 30 minuten gaat komen, waarom kunnen we niet verstaan.... Rond 7.10 komt er een Viazul bus aanrijden, dat moet hem zijn. De bus komt vanuit Havana en heeft de hele nacht doorgereden, de mensen die al in de bus zitten hebben er dus al een flinke rit opzitten. We stappen in, de bus vertrekt vrijwel meteen. We moesten rond 12.40 aankomen in Santiago dat zal nu hopelijk rond 13.10 worden. Na ongeveer 30 minuten rijden lijkt de bus wat kuren te vertonen, af en toe wat horten en stoten en de motor is zelfs een paar keer afgeslagen. Nou wat we echt niet willen is in de middle of nowhere met panne staan. In de bussen zijn aktijd 2 chauffeurs aanwezig die ekjaar afwisselen, nu dus ook. Op een gegeven moment begitn 1 van de chauffeurs een heel verhaal, wij kunnen er helemaal niks van volgen. We merken wel op dat een jongen schuin voor ons wat Engels spreekt en vragen hem om te vertalen wat er werd gezegd. Hij verteld dat de bus stuk is en dat we in de eerstvolgende plaats stoppen om de bus te laten maken, dit zal ongeveer 30 minuten duren. Ok prima, blij dat hij even kon vertalen anders hadden we geen idee wat er aan de hand was. We raken verder in gesprek, hij komt uit Brazilië en is voor de 3e keer in Cuba. Na ongeveer een uur hortend en stotend rijden komen we aan in Las Tunas, we stoppen bij een soort garage. Er is verder weinig een klein winkeltje, maar helaas geen toilet. We lopen een stukje door en komen bij een soort barretje, hier wordt al flink gedronken ondanks dat het 10.00 uur in de ochtend is. Daar is een wc, maar dan moet je wel wat kopen. Ik doe de deur open van die wc, nou dit heb ik nog nooit meegemaakt. De deur gaat niet dicht, er is geen licht en de wcpot is bijna tot de rand gevuld met tja.....bedenk dat zelf maar. In die warmte kan je je de geur erbij misschien ook wel bedenken. Ik houd het wel op, kokhalzend heb ik me meteen weer omgedraaid. Puck moet zo nodig dat ze er toch voor gaat, nou ik weet niet wat ze daar allemaal heeft opgelopen maar dat kan nooit goed zijn. Tijdens het wachten raken we aan de praat met 2 andere jongens die ook bij ons in de bus zitten, zij komt uit Argentinië. Zij zijn net aangekomen in Cuba en direct door gaan reizen vanuit Havana naar Santiago de cuba, vanuit daar reizen ze weer terug omhoog. De zon schijnt vol, maar gelukkig kunnen we wat in de schaduw zitten op een stoepje. Die 30 minuten hebben uiteindelijk iets langer geduurd, 3 uur....... mijn hemel! Die zou niet zo'n lange busrit worden en uiteindelijk is het de langste en vermoeiendste geweest. We komen pas om 16.00 uur aan in Santiago de cuba. We hadden via de casa geregeld dat we oogehaald zouden worden van het busstation, maar nu we 3,5 uur later pas aankomen weten we niet of dit nog het geval is. Gelukkig staat er keurig een taxi op ons te wachten, dat is fijn want het was best een vermoeiende rit. Na een klein 15 minuten rijden komen we aan bij onze casa, we worden ontvangen door Marta de eigenaresse van de Casa. Ze spreekt heel goed Engels, dat is ook fijn. We lopen naar binnen en komen weer in een authentiek Cubaans huis terecht. We moeten een trap op om vervolgens in een onwijs grote kamer terecht te komen, ook een lekker dakterras erbij. Hier zitten we wel weer goed voor de komende 3 nachten. We krijgen eem uitgebreide uitleg over de stad en een plattegrond, ondertussen is het 5 uur maar we besluiten toch om even een klein rondje door de stad te doen. We zitten 2 straten naast de hoofdstraat, maar de stad heeft veel hoogteverschillen dus we moeten een aardige heuvel op. De eerste keer kwam er geen einde aan die heuevel, maar dat komt met name omdat je niet weet hoe ver je moet. Het viel uiteindelijk gelukkig mee. De dochter van de eigenaresse van onze casa heeft een restaurant in de buurt, daar gaan we eten en omdat we in casa Marta verblijven krijgen we een welkomst mojito. Dat is natuurlijk altijd goed! Die avond maken we het niet te laat, na de helse busrit zijn we toch wel moe. De volgende dag besluiten we een taxi te pakken naar een strand in de buurt. We belanden bij een klein baaitje met een combi van Cubanen en wat toeristen, heel gezellig. Het is wat bewolkt, maar de temperatuur is evengoed prima. Na een tijdje voelen we toch wat spetters, wat gaan we nou krijgen! In het spaans verteld een Cubaan dat er een koude front over Cuba heengaat dus dat er wat regen kan komen en het kan kouder zijn, tenminste kouder voor hun. Het zal waarschijnlijk 27 graden zijn i.p.v. 34. De spetters veranderen al snel in een giga stortbui, OMG! Rennen over het strand naar het dichtsbijzijnde restaurantje, want we hebben geen regenhoezen mee voor onze tas en alles zit erin. Geld, paspoort, telefoon, tablet, reispapieren. Na een uurtje is de regen gestopt, het blijft wel wat bewolkt maar af en toe komt het zonnetje toch ook even door. We besluiten nog even op het strand te blijven, om half 4 pakken we een taxi terug naar onze casa. Daar aangekomen barst het weer helemaal los, niet normaal! Ik overleg even met Marta of het mogelijk is om bij de casa te eten, want als het zo regent gaan we de straat niet op. Zij geeft aan dat het met een uurtje wel zal stoppen met regenen en dat was ook zo. Dus uiteindelijk toch maar gewoon het stadje in, op zoek naar een restaurant. In de lonely planet hebben we gelezen over een goed restaurantje met een dakterras dat uitkijkt over de stad. We gaan op zoek, met plattegrond en lonely planet in de hand vinden we het restaurant. Eten was weer niet heel hijzonder, de mojito's waren wel erg lekker. Na het eten belanden we op een plein vlakbij onze casa, we nemen plaats op een terras en hebben al snel aanspraak met 2 Cubaanse jongens. Ze spreken amper engels, dus het is weer handen en voeten werk maar we komen er uit. Op de een of andere manier nemen Cubanen altijd zelf hun drank mee, ze lopen altijd met een fles rum en zitten daar dus ook gewoon mee op het terras. Ze bieden ons ook rum aan, nou dat gaat me wat ver gewoon pure bruine rum wegtikken, ik hou het bij mijn mojito. Na niet al te lange tijd komt er uiteraard weer een live band op het plein, dit maakt het Cubaanse sfeertje weer compleet. Natuurlijk wordt er ook weer even salsa gedanst, want dat hoort er ondertussen wel bij. Het is een gezellige avond en om een uur of 2 houden wij het voor gezien. De volgende dag hebben we een city tour in de planning, gedeeltelijk lopen en gedeeltelijk met de bicitaxi. We hopen dat het wel droog blijft, want ook voor vandaag stond er weer wat regen voorspelt. Deze keer gaan we goed voorbereid van huis, in ieder geval de regenhoezen voor de tassen mee. We beginnen met wandelen, we gaan op zoek naar het rummuseum. Weer plattegrond en lonely planet erbij, maar na tig rondjes door de stad nog steeds niet gevonden. We hebben het ook een paar gevraagd op straat, maar dan werden we steeds een andere kant op gestuurd. Dan maar op zoek naar een bicitaxi, gevonden en voor een goede prijs geeft hij ons een tour door de stad. Bleek dat het rummuseum nu niet in in de stad is, maar verplaatst is naar de rumfabriek aan de rand van de stad dan kan je lang zoeken natuurlijk. Met de bicitaxi komen we er wel, we krijgen uitleg over de geschiedenis van de rum en hoe deze wordt gemaakt. Je kan ook verschillende soorten proeven, ik die het wel maar mijn god wat sterk, branden in m'n strot. Na het rummuseum gaan we naar de begraafplaats waar Fidel Castro ligt begraven en ook velen anderen die betrokken waren bij de revolutie. De graven van belangrijke personen worden door militairen bewaakt, terwijl wij er zijn vindt er wisseling van de wacht plaats. Dit is een hele happening op zware militaire muziek een hele ingestudeerde wissel, erg indrukwekkend. Op de terugweg in de bicitaxi barst het toch nog even los, we schuilen toch maar even. Kwamen die regenhoezen toch nog van pas. Na de regenbui begint de zon gewoon te schijnen, wat een raar weer. Ondertussen is het een uur of 4, we willen nog wat internetkaarten kopen voor onze volgende bestemming. Dit doen wij bij een Etecsa punt, ook hier staat een rij, maar we gaan er gewoon in staan, hoe lang kan dat nou duren. Ongeveer een uur dus, maar we zijn stug blijven staan, want we weten niet of er in onze volgende bestemming Guardalavaca een Etecsa punt is. En we hopen toch wel ergens even internet te kunnen vinden om onze vlucht te checken. In de avond gaan we ergens eten waar ook weer live muziek is, dit land ademt muziek, wat gezellig zeg! Voor de volgende ochtend hebben we een taxi geregeld naar Guardalavaca, daar gaat namelijk geen Viazul bus naartoe. Dan moesten we zo'n lange route nemen, dat we hebben besloten lekker luxe de taxi te pakken. We worden om 9.00 uur opgehaald bij onze casa, mooie tijd.

Tot de volgende.....