León

Zo hier dan weer even een reisverslag over onze avonturen in Leon. We zijn om 12 uur vertrokken richting Leon, voor die tijd nog even wat water en wat eten voor onderweg gekocht. De rit duurt ongeveer 3 uur, het is weer een shared shuttle dus het is dan altijd maar afwachten met hoeveel personen je in het busje zit. Meestal zijn ze aan de kate kant, maar deze keer stonden ze precies om 12 uur voor de deur van het hostel. Er zaten al aardig wat mensen in het busje, dus de bagage moest op het dak. Het was wat bewolkt, dus we waren blij dat we onze regenhoes al om onze backpack hadden gedaan en hoopte dat er ook nog wel een zeil over de bagage werd gespannen. Aangezien de mensen hier slecht Engels spreken en mijn Spaans ook niet opperbest is was het lastig om na te vragen,  dus moest ik er maar vertrouwen in hebben dat het goed kwam. Veel keus hadden we toch niet. We konden nog achterin het busje plaatsnemen, zat toch wel vrij vol. Maar eenmaal aan het rijden stopte we nog bij 3 andere hostels in totaal kwamen er nog 4 personen bij, 2 bij ons op de achterbank gepropt en 2 voorin bij de chauffeur. Echt helemaal afgeladen dus! Ondertussen was het ook weer gaan regenen, maar het Engelse meisje wat als laatste was ingestapt zei dat er een zeil over de bagage was gespannen en dat alles stevig vastzat. Dat was fijn om te horen. Na ongeveer 1,5 uur rijden was de eerste stop op het vliegveld, daar gingen er 3 mensen uit. Konden we hier ook meteen eem glimp van opvangen, want vanaf dit vliegveld vliegen we naar Corn, maar ook weer naar Panama. Het was nog ongeveer 1,5 uur rijden naar Leon. Prima, even lekker een tukkie gedaan in de bus. In Leon hadden we een hostel geboekt met een Nederlandse eigenaar, het hostel had goede reviews op booking en tripadviser. We werden keurig voor de deur van het hostel afgezet. De eigenaar zat zelf achter de receptie en had al snel door dat wij Nederlands waren. Is toch wat makkelijker communiceren dan gebrekkig Spaans met handen en  voeten.  Kamer was prima en weer een heerlijke binnentuin met hangmatjes. helaas was het wat regenachtig. We hebben bij hem geïnformeerd over het vulcano boarden, ook vanwege het weer. We hadden er niet zo'n zin in om in de stromende regen die vulkaan op te hiken em daarna zeiknat naar beneden te boarden. Maar ja, dit was wel waarvoor ik in ieder geval naar Leon was gekomen. Dit is de enige plek op aarde waar je dit kan doen, dan moet je het ook doen toch?! Dus uiteindelijk toch maar gewoon geboekt. We hebben gekozen voor een kleine organisatie, dan ga je in een groepjes van maximaal 6 personen. We worden de volgende ochtend om 8 uur opgehaald. In de middag klaarde het weer toch nog op en zijn de wat door de stad gaan lopen. In Leon staat ook een mooie witte kathedraal, daar kan je oo het dak. Mooi bijzonder uitzicht, op het dak mag je niet met schoenen/slippers lopen. Dus op blote voetjes, wel voorzichtig want het was nog een beetje nat en ik zag het alweer gebeuren........ hahaha, gelukkig ben ik gewoon blijven staan deze keer. Die avond zijn we bij een restaurant gaan eten die ool goede reviews had op tripadviser. Er was live muziek en het was aardig druk,  erg gezellig. Hier letten ze niet op of je tegelijk eet, zodra er iets klaar is in de keuken serveren ze gewoon. Het kan dus goed zijn dat je gewoon om de beurt zit te eten. Dat was nu ook het geval, Puck had haar eten allang op en dat van mij was er nog niet. Na 1,5 toch maar gaan vragen en toen was het er opeens binnen 10 minuten. Ik denk dat ze me vergeten waren. We waren niet van plan om weg te gaan, want het was zo ontzettend hard aan het regenen. Water stroomde door de straten, het restaurant had ook een soort patio dat stroomde zowat over. Echt ongelofelijk! Gelukkig werd de regen wat minder, we hebben snel betaald en zijn gaan lopen, was toch  nog wel 15 minuutjes lopen en in de stromende regen zag ik zat echt niet zitten. Doordat het altijd vochtig is drogen je kleren ook nauwelijks. Dus zeiknatte kleren zit je echt niet op te wachten. Maar uiteindelijk redelijk droog bij het hostel aangekomen. Daar ontmoette we een meisje uit België, zij reist alleen de wereld rond voor een jaar. Super tof! We vroegen aan haar of zij al was gaan vulcano boarden, maar dat was ze nog niet. Ze twijfelde nog of ze het wilde doen, wij nodigdem haar uit om met ons mee te gaan. Dat vond ze erg leuk, dus ze heeft bijgeboekt en ging ook mee. Nog eben aan haar doorgegeven dat ze stevige schoenen en 1,5 liter water mee moest nemen. Tijd om te gaan slapem, Puck had flink de schijtzenuwen voor het vulcano boarden, ik zag meer op tegen de klim voorafgaand aan het boarden. De volgende ochtend om half 7 de wekker, we hadden muesli en yoghurt gehaald in de supermarkt zodat we nog even in het hostel konden ontbijten. In bijna alle hotels mag je gebruik maken van de keuken en de koelkast. Je kam dus zelf voor alle maaltijden zorgen mocht je dat willen. Veel backpackers koken ook zelf in de avond, nou daar beginnen wij niet aan. Een ontbijtje kan nog, maar koken nee...... om 8 uur staat er een jeep voor de deur, hoezo een jeep denk ik bij mezelf. Er zit een chauffeur en een guide in, de guide spreekt goed engels dat is fijn. Hij verteld ons dat wij de enige 3 zijn deze ochtend. Privé tour, helemaal goed! We vertrekken, onderweg stoppen we nog even op de lokale markt. De guide koopt wat fruit em voor zichtzelf eem ontbijt, iets wat bereid is in een bananenblad en een beetje ruikt als zuurkool, geen idee maar rook niet echt lekker om 8 uur in de ochtend. Het is ongeveer een uur rijden naar cero negro, zo heet de vulkaan. Na ongeveer een kwartiertje rijden slaan we ergens af en gaan we off road, aha nu snap ik de jeep. Zo'n 45 minuten hobbel de bobbel achterin de jeep gezeten maar wel door een prachtig landschap. Op een gegeven moment zien wij een gigantische zwarte berg, dat moet de vulkaan zijn. Toch wel erg hoog hoor! We komen daar aan en krijgen instructies. Je krijgt een rugtas waar een overall, beschermbril en zakdoek in zit. Hier kan je ook je water en camera in doen. Verder krijg je ook je board die je mee moet dragen naar de top. OH MY GOD! DIT GAAT EEM HELSE KLIM WORDEN! We beginnen aan de hike,  net begonnen en de zon breekt door. Heerlijk, de hele week hopen we op zon en nu ga ik een zwarte vulkaan beklimmen vol met de zonop m'n potje, top! Het eerste stuk is enorm rotsachtig, ik kan niet genieten van de omgeving want ben alleen maar aan het opletten waar ik m'n voeten neerzet. Na 20 minuten stoppen we even, prachtig uitzicht en de guide kan onzettend veel vertellen over de omgeving en de vulkaan. Het zweet gutst ondertussen van me af. De guide verteld dat dit het zwaarste stuk was, ok dat scheelt. Het volgende stuk is inderdaad minder rotsen maar wel steil, godskolere. Na een uur zijn we op de top, ik kan niet meer. Conditie van lik m'n vessie! Het is een actieve vulkaan, we lopen naar de krater, als je daar de bovenste laag zand wat wegveegd en je voelt aan de grond is gewoon heet, kan je bijna niet aanraken. Uit de krater komt ook rook en het ruikt er enorm naar zwavel. Echt een bijzondere ervaring. Maar nu is dan toch het moment daar, het moment waar ik zo naar heb uitgekeken en waar Puck het angstzweet voor in haar naat heeft staan. We trekken alle beschermkleding aan en krijgen een duidelijke instructie hoe je op het board naar beneden gaat. Als je bovenaande rand staat is het toch wel erg steil, aangezien Puck en ook dat Belgische meisje nogal bang zijn ga ik als eerste. Je gaat echt met een noodvaart naar beneden, super vet! Op blogs had gelezen dat mensen toch wel pittig verwond waren geraakt wanneer ze waren geallen, dus dat wilde ik zeker voorkomen. Goed focussen op balans en remmen, YES zonder kleerscheuren beneden aangekomen. Wat was dit vet zeg, zo blij dat ik dit gedaan heb! Ook Puck en dat Belgische meisje zijn heelhuids beneden aangekomen, een grote overwinning voor hen aangezien ze zo bang waren. Het vulkanische zand zat overal, eerst maar even m'n schoenen legen, water drinken en bijkomen. De guide had voor ons mango's gehaald en was zo lief om dit te schillen en te snijden. Poeh wat een avontuur. Op de terugweg kregen we als herinnering een shirt, erg leuk! Eenmaal terug bij het hostel eerst even douchen, dat was wel nodig! Daarna even ontspannen in de hangmat. We moesten toch nog even naar de supermarkt voor wat spulletjes en nog even pinnen. Dit gaat hier trouwens weer zonder problemen,  wel bij dezelfde bank als in Costa Rica, dus waarom het pinnen daar niet lukte is een raadsel. De volgende dag gaan we naar Las Penitas, een kustplaats zo'n half uurtje bij Leon vandaan. Daar blijven we 3 nachten, daarna vliegen we dan door naar Corn. Zo dat was het wel weer, tot de volgende..........